It's not what it looks like [head master]

Rhine was nog niet lang op deze nieuwe school maar ze was hier met een reden een geheime reden die niemand mocht weten. Rhine kwam namelijk van de Black Moon school. Haar schoolhoofd of liever gezegd ex-schoolhoofd Master Damen Sendarsk had haar van zijn eigen school gestuurd met een speciale reden. Rhine was op het cru te zeggen de mol in het systeem van de ooh zo prestiesieuze school van Damens grootste rivaal en vijand. Rhine kreeg in ruil voor haar diensten een aanzienlijk bedrag van Damen. Natuurlijk had ze dat niet afgeslagen dat zou wel heel dom zijn en Damen wist haar nu eenmaal altijd te overtuigen ze wist niet wat het was maar hij kreeg bijna alles van haar gedaan. Nu moest ze hem maandelijks info over de rivaliderende school geven zodat hij genoeg wist over de leermethodes en zo zijn eigen leerlingen nog sterker kon maken. Rhine vond het wel een slim plan en met haar kwaliteiten zou het niet al te moeilijk zijn. Nu was alleen nog de vraag hoe ze het beste zo dicht mogelijk bij het schoolhoofd geraakte? Hoe kon ze het beste in zijn kantoor binnenkomen? Zodat ze dossiers kon kopiëren of in ieder geval info kon lospeuteren. Ze wist maar één tevens een snelle manier om dat te doen: Kattekwaad uithalen natuurlijk! Rhine had wat background checken gedaan naar stunten die ze zeer zeker zou kunnen uithalen. Rhine wandelde rustig door de gangen ze had kleine bommetjes gemaakt die ze prima kon gebruiken om het conciërge hok op te blazen en natuurlijk moest ze zorgen dat ze betrapt werd. Ze stak het bommetje aan met een lucifer en gooide de bommetjes in het kantoor voor ze de deur sloot. Ze hoorde de plof en toen de klaagelijke mopperstem van de conciërge die in het kantoortje zat dat dankzij rhine nu onder een dikke groene smurrielaag was bedekt. Rhine bleef rustig bij de deur staan tot ze de klink zag bewegen ze deed alsof ze ging wegrennen maar de met groene smurrie bedekte man greep haar bij haar elleboog net zoals gepland. Ze keek hem gemaakt angstig aan terwijl de oude man haar meesleurde naar het kantoor vn de hoofdmeester. Rhine wachtte af toen ze voor de gesloten deur stond en de conciërge aanklopte alvores hij de deur opende en Rhine haar nieuwe schoolhoofd even aangaapte. Damen had haar vetrteld dat hij de meest afstotelijkste en walgelijkste persoon ooit was maar dat was om het zacht uit te drukken niet het geval. Haar nieuwe schoolhoofdwas een stuk. Maar ze zette haar ongeïnterreseerde serene pokerface snel weer op. Ze luisterde naar de conciërge die al vloekend uitlegde wat er gebeurd was Rhine draaide met haar ogen en ze bleef bij de deur staan toen de conciërge de kamer weer verliet (nog steeds vloekend uiteraard) Rhine keek haar schoolhoofd rustig aan alvores ze haar ogen even door het best smaakvolle kantoor liet glijden om weer bij zijn blik te eindigen. Ze wachtte geduldig op de preek die waarschijnlijk zou volgen. Ze streek haar uitermate korte witte zijden zomerjurkje plat. (Het bedekte haar namelijk maar tot aan de helft van haar bovenbenen) Om haar slanke hals hing een zilveren kettingkje met een sierlijke R eraan die mooi tot zijn recht kwam boven haar diep uitgesneden v-hals.

Aureolus zat onderuitgezakt op de stoel in zijn bureau na te denken. Al het papierwerk had hij die dag al gedaan. Hij hoorde geklop en de conciërge kwam onder de groene smurrie tevoorschijn met een meisje. Hij had moeite met zijn gezicht in de plooi te houden terwijl de man vloekend zijn verhaal deed. De man verdween vloekend de kamer uit en Aureolus glimlachte, je zag de pretlichtjes in zijn ogen. Hij had zo veel moeite met niet te lachen. Hij ging rechter zitten en schraapte zijn keel. "Waarom ben je in godsnaam zo dom die grap bij de conciërge uit te halen? Je had het beter bij de kokkin gedaan." Hij grinnikte en hield zijn gezicht toen weer in de plooi. "Maar, als schoolhoofd zal ik je natuurlijk moeten straffen." Hij nam een klein rad en zette het op tafel, er stonden allemaal straffen op. Hij keek doordringend naar het meisje. "Ik heb zo mijn eigen, originele manier van straffen uitdelen." Hij draaide aan het rad en het spinde rond en rond. Uiteindelijk kwam het tot stilstand. Aureolus lachte even. "Je krijgt als straf, een hele woensdagnamiddag lang de conciërge helpen." Hij borg het rad terug in een schuif.

Blijkbaar vond hij haar grap nogal amusant. Dat moest ze dus opschrijven ja zeer zeker ze haalde haar gsm even tevoorschijn en drukte snel een geheugensteuntje in. Hij ging rechter zitten en schraapte zijn keel. "Waarom ben je in godsnaam zo dom die grap bij de conciërge uit te halen? Je had het beter bij de kokkin gedaan." Hij grinnikte en hield zijn gezicht toen weer in de plooi. Ze knikte. Ik ben nieuw ik moet alles nog een beetje peilen.Zei ze rustig. Ze hoopte maar dat hij niet in haar dossier zou gaan kijken en zo zien van welke school ze kwam dat zou het beste nog even geheim kunnen blijven. "Maar, als schoolhoofd zal ik je natuurlijk moeten straffen." Ze knikte en trok een wenkbrauw op toen hij een rad tevoorschijn haalde ze ging wat dichterbij. Hij keek doordringend naar het meisje. "Ik heb zo mijn eigen, originele manier van straffen uitdelen." Hij draaide aan het rad en het spinde rond en rond. Uiteindelijk kwam het tot stilstand. Aureolus lachte even. "Je krijgt als straf, een hele woensdagnamiddag lang de conciërge helpen." Hij borg het rad terug in een schuif. Ook bij deze woorden haalde ze haar gsm even tevoorschijn en typte het in met razendsnelle vingerbwegingen voor ze het ding weer wegboog. Ze moest geconcentreerd blijven niet op haar schoolhoofd lette die met zijn uiterlijk nogal afleidend was. U bent wel nogal jong voor een schoolhoofd hè? Zei ze zachtjes met getuitte lippen terwijl ze haar ogen nogmaals door zijn kantoor liet glijden en weer naar haar gsm greep om alles te noteren wat ze zag.

'U bent wel nogal jong voor een schoolhoofd hè?' Hij glimlachte verleidelijk, ookal was dat onbewust. "Tja, 26 is niet echt oud nee." Hij grinnikte en haar sms begon hem lichtjes op zijn zenuwen te werken. Hij fronste zijn voorhoofd. "Maar je straf is besproken dus je mag gaan. trouwens, het volgende uur gaat zodadelijk beginnen en ik wil niet dat je te laat komt." Hij knipoogde glimlachend.

Hij glimlachte verleidelijk, oké dat was echt heel erg afleidend. "Tja, 26 is niet echt oud nee." Hij grinnikte . Hij fronste zijn voorhoofd. Ze bleef even naar hem staren nee nee nee foute boel ze mocht niet naar hem staren. "Maar je straf is besproken dus je mag gaan. trouwens, het volgende uur gaat zodadelijk beginnen en ik wil niet dat je te laat komt." Hij knipoogde glimlachend. Sh*t dit ging haar allemaal iets te snel ze moest zorgen dat ze hier langer bleef ze moest meer ontdekken anders zou Damen helemaal niet blij zijn. Ze knikte. U heeft gelijk Meneer Aureolus. Zei ze zachtjes met een hoofdknik terwijl ze zich omdraaide nu moest ze wel heel erg snel iets verzinnen ze zag al iets voor haar duivelse plannetje een tapijt en het hoekje was omgeplooit. Ze wandelde naar de deur en "struikelde" over het bobbelige tapijt ze viel met een smak op de grond en ze gaf een gilletje. Het zag er heel overtuigend uit en ze greep naar haar enkel. Auw! Auw oo man dat doet pijn! Jammerde ze. Nu was het alleen nog wachten tot ze vis toehapte en ze verder kon met haar onderzoek.

'U heeft gelijk Meneer Aureolus.' Ze stond recht en hij keek haar glimlachend na. Ze was best... vreemd. Opeens viel ze met een smak op de grond en perste ze er een gilletje uit. Hij snelde naar haar toe. 'Auw! Auw oo man dat doet pijn!' Het zag er allesinds niet echt gespeeld uit. Hij tilde haar op, man, ze was licht. "Ik draag je wel even." Hij liet haar op de bureau zitten. "Felin" Zijn feniks kwam aangevlogen. "Waar doet het pijn?" Felin keek onderzoekend naar haar enkel en liet een traan vallen op de plaats waar ze de pijn aanduidde. Daarna ging de feniks weer weg. Met vederlichte bewegingen smeerde hij de traan uit. "Normaal ben je in een paar seconden genezen, fenikstranen zijn een wondermiddel." Hij grinnikte. "Denk je dat je kunt gaan?" Hij keek haar aan met een bezorgde glimlach.

he kwam al gauw naar haar toe. Ha de vlieg zit in het web. Dacht ze. Ze dacht dat ze zijn hand zou moeten nemen en hij haar naar een stoel zou helpen maar nee hoor hij tilde haar zomaar op! "Ik draag je wel even." Ze slikte even ow f*ck nu zou hij voelen hoe mager ze eigenlijk wel niet was. Hele foute boel! Hij liet haar op de bureau zitten. Ze keek hem aan met een gezicht vertrokken van pijn. "Felin" Ze trok een wenkbrauw op. Tot ze de finix ineens zag. Serieus?! Een fenix?! Damen had haar wel wat beter kunnen inlichten. "Waar doet het pijn?" Felin keek onderzoekend naar haar enkel en liet een traan vallen op de plaats waar ze de pijn aanduidde. Ze keek naar haar nieuwe schoolhoofd man hij was behulpzaam zeg. Ze had hem heel anders voorgesteld zoals Damen hem altijd afschreef was hij een egoïstische zak. Daarna ging de feniks weer weg. Met vederlichte bewegingen smeerde hij de traan uit. "Normaal ben je in een paar seconden genezen, fenikstranen zijn een wondermiddel." Hij grinnikte. Ze liet een flauwe glimlach zien. Zijn vingers waren zo zacht net een engeltje. Ze kon zichzelf wel een klap verkopen ze moest gefocust blijven verdomme! "Denk je dat je kunt gaan?" Hij keek haar aan met een bezorgde glimlach. Ze knikte en ze sprong van het bureau af maar ze zakte door haar enkel en ze viel recht tegen hem aan. Ik denk van niet Zei ze met haar meest mooiste stem terwijl ze hem aankeek met een heel erg zielige puppy blik.

Ze probeerde de staan en ze zakte door. Oké, dit was gewoon overdreven. Hij trok één wenkbrauw op en moest moeite doen om niet met een wtf gezicht te kijken. 'Ik denk van niet' Wat bezielde haar? Had ze aandacht nodig ofzo. Hij trok zijn gezicht weer in de plooi. "Oké, ga dan maar even zitten. Dan ga ik euh..." Hij keek rond, maar hij had al het papierwerk al gedaan. "Dan ga ik eventjes mijn verbetringen verbeteren." Hij vloekte in zijn hoofd zodat ze het niet zou horen. Dat was het stomste wat hij ooit verzonnen had. Hij nam een stapel toetsen die hij al eerder verbetert en ging achter zijn bureau zitten. "Ga maar zitten, als de pijn weggetrokken is kun je gaan." Met een rode pen keek hij de toetsen nog eens na. Af en toe vond hij een foutje, zijn handschrift was sierlijk en hij hield zich bezig met wat commentaar te schrijven. Dingen zoals proficiat, bravo of dingen zoals de volgende keer beter, beter studeren. Ondertussen hield hij het meisje in de gaten.

Hij trok zijn gezicht weer in de plooi. "Oké, ga dan maar even zitten. Dan ga ik euh..." Hij keek rond. Ze knikte zachtjes. Oké mischien had ze licht overdreven maar ze moest kost wat het kost zijn vertrtouwen winnen of in ieder geval de sleutel van zijn kantoor jatten. "Dan ga ik eventjes mijn verbetringen verbeteren." Ze knikte. Het spijt me dat ik zo'n last voor u ben Zei ze zacht ze wilde hem echt niet tot last zijn teminste dat moest hij denken. "Ga maar zitten, als de pijn weggetrokken is kun je gaan." Met een rode pen keek hij de toetsen nog eens na. Hij zag er best schattig uit en ze betrapte zichzelf erop een paar keer naar hem te kijken ze vloekte in haar hoofd en ze hapte even naar adem tooen ze damen ineens in haar hoofd hoorde. "Heb je al wat?" Vroeg hij in haar hoofd ze staarde voor zcih uit en fluisterde n"Nee meester" Zei ze haast onhoorbaar ze kreeeg een hoop vervloekingen naar haar hoofd geslingerd door haar ex schoolhoofd en ze kromp zelfs even ineen hij wilde dat ze het beter aanpakte en toen verdween de stem" "Kan ik u mischien helpen?" Vroeg ze vriendelijk

Hij keek op toen hij dacht dat ze iets zei, blijkbaar niet. Aureolus deed zijn werk verder. "Kan ik u mischien helpen?" Hij grijnsde. "En zo toetsvragen te weten komen? Ookal zit je niet in dat jaar, wie weet hoeveel geld je er voor vraagt om de antwoorden aan leerlingen te bezorgen." Hij werd eventjes rood doordat hij nu verraadde dat hij dat vroeger zelf deed. Hij keek rond om te zien of te wat kon doen, maar nee, niets. Misschien kon hij een gesprek met haar beginnen. Hij zakte wat onderuit op zijn stoel zodat hij zowat lag. "Zo... Wat is je naam?" Vroeg hij uiteindelijk.

Hij grijnsde. "En zo toetsvragen te weten komen? Ookal zit je niet in dat jaar, wie weet hoeveel geld je er voor vraagt om de antwoorden aan leerlingen te bezorgen." Hij werd eventjes rood. Ze grinnikte. Ik weet niet hoe het in uw tijd was maar momenteel vertrouwen ze nieuwe mensen niet ze zouden denken dat ik hen bedrieg en persoonlijk zijn dat soort geintjes een beetje te soft naar mijn goesting Zei ze zachtjes met een ondeugende grijns. Hij zakte wat onderuit op zijn stoel zodat hij zowat lag. "Zo... Wat is je naam?" Vroeg hij uiteindelijk. Rhine slikte even maar gaf wel antwoord met een vriendelijke glimlach. Ik ben Rhine LaFee meneer. Zei ze beleefd ja ze moest zijn vertrouwen winnen dan zouden de antwoorden vanzelf komen ze keek hem aan met haar grote blauwgroenige ogen. Haar blik met een tikje verleiding erin.

"Ik ben Rhine LaFee meneer." Hij knikte terwijl hij haar gelaatstrekking in zich op nam. Uiteindelijk zuchtte hij. "Ik ben master Aureolus, maar dat wist je waarschijnlijk al." Hij keek naar een klok en merkte dat er al vijf minuten voorbij gegaan waren. "Zo, die traan moet ondertussen gewerkt hebben, en als dat niet zo is..." Hij maakte zijn zin niet af. Als het niet zo was had ze het verzonnen. Waarom zou hij ook niet weten. "Ik zal een briefje schrijven dat je aan de leerkracht kunt afgeven." Hij nam een klein notitieblokje met het logo van de school op en schreef er in een sierlijk handschrift wat op. Vervolgens zette hij zijn handtekening eronder. Eentje die je bijna niet kon nameken. Tot slot zette hij er nog een stempel met de datum en wat andere informatie bij. "Je kunt gaan en geef dit af aan je leerkracht." Zei hij terwijl hij het briefje naar haar toe schoof.

Hij knikte terwijl hij haar gelaatstrekking in zich op nam. Uiteindelijk zuchtte hij. "Ik ben master Aureolus, maar dat wist je waarschijnlijk al." Hij keek naar een klok ze knikte nauurlijk wist ze dat al ze had een hele info bundel over hem gehad van Damen natuurlijk door Damen zelf geschreven maar ze vertrouwde op zijn oordeel. "Zo, die traan moet ondertussen gewerkt hebben, en als dat niet zo is..." Hij maakte zijn zin niet af. Ze draaide even met haar enkel net alsof ze hem testte voor ze voorzichtig er wat druk op zette ze keek hem aan met een flauwe, maar zeer liefelijke glimlach. "Ik zal een briefje schrijven dat je aan de leerkracht kunt afgeven." Hij nam een klein notitieblokje met het logo van de school op en schreef er in een sierlijk handschrift wat op. Vervolgens zette hij zijn handtekening eronder. Eentje die je bijna niet kon nameken. Tot slot zette hij er nog een stempel met de datum en wat andere informatie bij. "Je kunt gaan en geef dit af aan je leerkracht." Zei hij terwijl hij het briefje naar haar toe schoof. Ze gritste het papier van tafel en duwde het in haar boezem aangezien haar korte jurkje geen zakken had was dat een prima opbergplaats. Ze stond op en keek hem nog even aan. Over mijn straf.....Kan ik u niet gewoon een paar dagen komen helpen in plaats van de conciërge? Ik ben goed in papier werk echt waar en ik zal echt mijn best doen maar alstublieft laat me niet alleen met die engerd. Zei ze op een smekende toon met zo'n zielige blik in haar ogen dat elke man en mischien zelfs vrouw er voor smolt.

Ze stak het papiertje in haar boezem. Hij trok één wenkbrauw op, dat was... Raar... 'Over mijn straf.....Kan ik u niet gewoon een paar dagen komen helpen in plaats van de conciërge? Ik ben goed in papier werk echt waar en ik zal echt mijn best doen maar alstublieft laat me niet alleen met die engerd.' Hij smolt bijna bij haar blik, maar dacht toen na. De vorige keer toen hij het toegegeven had bij een meisje was dat slecht afgelopen. Met slecht bedoelde hij dan dat z hem probeerde te verleiden. Nee, hij wilde dat het niet opnieuw gebeurde. Hij glimlachte vriendelijk. "Nee dankje, het rad heeft beslist. Trouwens, ik doe mijn werk liever zelf." Hij kon het niet helpen, maar wat betrof zijn werk was hij erg egoïstisch. Iets waar Sendarsk erg had moeten onder leiden. Ookal vond Aureolus dat hij overdreef. Aureolus liep al naar de deur om haar buiten te laten.

Hij glimlachte vriendelijk. "Nee dankje, het rad heeft beslist. Trouwens, ik doe mijn werk liever zelf." Ze keek hem teleurgesteld aan. Ja over één ding had damen alvast gelijk hij was koppig, vreselijk koppig. Rhine ergerde zich er dood aan maar het moest nu maar even zo. Ze knikte haar ogen intens verdrietig. Nog erger dan de blik van een geslagen puppy. O....Oké... Zei ze met een zachte verdrietige stem. Ik had het niet mogen vragen eigenlijk had ik het antwoord wel kunnen raden iedereen vind toch dat ik altijd alles vereerd doe. Zei ze met zo'n hartverscheurende stem van pijn en verdriet ze deed alsof ze zich sterk probeerde te houden maar een stille traan role toch over haar wang. Aureolus liep al naar de deur om haar buiten te laten. Ten ze haar hoofd buiten zijn kantoor stak zag ze de conciërge hij grijnsde naar haar en ze kromp zichtbaar ineen haar armen beschermend om zichzelf heen haar knieën trilde en haar hoofd naar de grond gericht. Ze zag er zo heel kwetsbaar en broos uit.

'O....Oké...' Ze zag er erg verdrietig uit. 'Ik had het niet mogen vragen eigenlijk had ik het antwoord wel kunnen raden iedereen vind toch dat ik altijd alles vereerd doe.' Waarom raakte hij de laatste tijd altijd met kinderen hun problemen verzijld. Ze stond er maar wat belabberd bij. Aureolus zuchtte. "Wacht even." Hij ging naar de conciërge en zei hem dat hij haar mild moest aanpakken. De man knikte. Aureolus ging naar het meisje toe en legde zijn hand op haar schouder. "Geen zorgen, hij is aardig." Zei hij glimlachend. Daarna ing hij weer aan de deur staan om nog even toe te kijken en om te zien of de conciërge zich aan zijn woord zou houden.

[Ranitje schat, post je asjeblieft met je juiste acc?]

Aureolus zuchtte. "Wacht even." Hij ging naar de conciërge. Ze volgde hem met haar ogen zijn kantoor was nu open ze zou er kunnen insluipen. nee nooit genoeg tijd voor ze moest iets anders verzinnen. Aureolus ging naar het meisje toe en legde zijn hand op haar schouder. "Geen zorgen, hij is aardig." Zei hij glimlachend. Ze keek hem ongelovig en nog steeds angstig aan. Voor u wel ja maar voor mij... Zei ze terwijl ze haar elleboog liet zien waar de man haar had vestgegrepen en meegesleurd er stonden blauwe plekken op. Ze zuchtte even en stapte naar de conciërge toen aureolus in zijn kantoor verdween. Ze luisterde niet naar wat de man zei en al snel verdween ook hij ze moest nu eigenlijk naar haar les maar ze had wat beters te doen ze moest een plan beramen en snel Damen kon nogal ongeduldig zijn en ze voelde zijn stem in haar hoofd ze zakte door haar benen ze had gefaald ze voelde de stekende pijn in haar hoofd door Damen veroorzaakt. Ze kromp ineen. Alstublieft niet doen meester ik zorg er wel voor alstublieft stop! Smeekte ze maar de woedende damen stopte niet nee daar was hij te kwaad voor hij bleef haar geestelijk pijnigen tot ze haar bewustzijn verloor en op de vloer in de gang bleef liggen.

Hij hoorde Rhine wat zeggen op de gang. Meester? Hij ging naar de gang en zag haar daar bewusteloos op de grond liggen. Aureolus zuchtte. Wilde die meid aandacht van hem ofzo? Tja, hij kon haar hier niet zo laten liggen. Hij tilde haar op en zette haar in de stoel. Hij nam een klein glazen buisje waar fenikstranen in zaten en zette het aan haar mond. Hij liet haar een druppeltje drinken. Aureolus sloot het buisje met een kurken stop en borg het weg. Geduldig ging hij achter zijn bureau zitten terwijl hij wachtte tot ze ontwaakte.

Rhine knipperde een paar keer met haar ogen haar lippen voelde vochtig en toen ze haar ogen opende zag ze tot haar grote verbazing en eigenlijk ook schrik dat ze op een stoel weer in zijn kantoor zat ze had nog wat koppijn en ze keek recht in haar headmasters ogen ze slikte en richtte haar hoofd snel naar de grond haar wangen kleurde rood. Dit was toch zo'n foute boel. Maar nu was het mooi Damens schuld. Niet dat ze hem dat ooit kon vertellen ze had hem beloofd trouw te blijven en helaas dus ook steeds naar hem te luisteren. Hoe kom ik hier? Vroeg ze zachtjes haar hoofd nog steeds naar de grond. Dit kon gewoon niet goed aflopen het plan had zo simpel geklonken niet opvallen, vertrouwen winnen en info verzadigen maar nu dit dit bracht mooi alles in de war eigenlijk lag het ook aan de HM zelf hij was lastiger dan ze had gedacht.

Rhine durfde hem niet aan te kijken. Hij wist wel dat er iets niet klopte. "Hoe kom ik hier?" Hij keek haar een beetje streng aan. "Je lag bewusteloos op de gang nadat je: Alstublieft niet doen meester ik zorg er wel voor alstublieft stop! riep." Ze was echt de vreemdste leerling die hij ooit gehad had. "Er zijn me nog dingen opgevallen." Hij nam een korte pauze. "Het lijkt wel alsof ik je maar niet uit mijn buurt krijg? Je verzwinkt perongeluk je enkel, ik verzorg en het is pas na 5 minuten over, je stelt voor me te helpen met mijn werk en je wilde niet met de conciërge mee. Ik ben niet dom voor als je dat dacht en zeker niet blind." Zijn stem bleef kalm en rustig. "Wat had dat allemaal te betekenen?" Hij tokkelde met zijn vingers op de bureau.

Hij keek haar een beetje streng aan. "Je lag bewusteloos op de gang nadat je: Alstublieft niet doen meester ik zorg er wel voor alstublieft stop! riep." Ze werd knalrood FOUTE BOEL! hij mocht dat niet gehoord hebben niemand mocht dat gehoord hebben!"Er zijn me nog dingen opgevallen." Hij nam een korte pauze.Ze slikte dit kon nooit veel goeds voorspellen. "Het lijkt wel alsof ik je maar niet uit mijn buurt krijg? Je verzwinkt perongeluk je enkel, ik verzorg en het is pas na 5 minuten over, je stelt voor me te helpen met mijn werk en je wilde niet met de conciërge mee. Ik ben niet dom voor als je dat dacht en zeker niet blind." Zijn stem bleef kalm en rustig. "Wat had dat allemaal te betekenen?" Hij tokkelde met zijn vingers op de bureau. Ze keek hem angstig aan nu moest het maar haar dekmantel waar ze zo lang aan gewerkt had in de praktijk brengen. Het....Ik ben nieuw weet u ik ben nieuw en ik voel me hier helemaal niet thuis. Ik vertrouw de leerlingen niet en zij tja volgens mij mogen ze me niet echt gewoon omdat ik van die andere school kom. Maar daar voelde ik me al helemaal niet lekker in mijn vel zeker niet met die hoofdmeester. Zei ze met een zachte stem alles klonk zo geloofwaardig dat zelfs de beste leugendetectot--r het niet zou merken. RHine zuchtte. Maar ik kan nergens anders heen weet u? Ik heb helaas niemand meer allemaal omgekomen. Ik zoek gewoon een veilig plekje wver weg van alle andere en.......u ....het spijt me ten zeerste als ik u tot last was maar u doet me heel erg denken aan mijn oudere broer. Zei ze zachtjes oké dat ongeluk? Waarheid dat doet me denken aan mijn broer? Vette leugen. Rhine huilde lichtjes haar schouders schokte ne ze verborg haar hoofd in haar handen.

"Het....Ik ben nieuw weet u ik ben nieuw en ik voel me hier helemaal niet thuis. Ik vertrouw de leerlingen niet en zij tja volgens mij mogen ze me niet echt gewoon omdat ik van die andere school kom. Maar daar voelde ik me al helemaal niet lekker in mijn vel zeker niet met die hoofdmeester." Hij knikte maar er stonden nog steeds denkrimpels in zijn voorhoofd. "Maar ik kan nergens anders heen weet u? Ik heb helaas niemand meer allemaal omgekomen. Ik zoek gewoon een veilig plekje wver weg van alle andere en.......u ....het spijt me ten zeerste als ik u tot last was maar u doet me heel erg denken aan mijn oudere broer." Hij zuchtte en zijn gezicht ontspande. Waarom wist hij van bijna iedere leerling zijn problemen? Hij ging naar haar toe en legde zijn hand op haar schouder. "Morgen geef ik een speciale les, niet iedereen is verplicht te komen, maar het is wel een belangrijke. Ik ga de les daar beginnen met elkaar te laten voorstellen omdat er veel nieuwe leerlingen bijgekomen zijn. Ik denk dat het een goed idee zou zijn als je zou komen. Het is in het transformatie lokaal en als je het niet meteen vind vraag je het maar aan een leerkracht, ze zijn hier erg aardig." Hij zuchte en toverde een bezorgde glimlach oop zijn gezicht.

Hij ging naar haar toe en legde zijn hand op haar schouder. "Morgen geef ik een speciale les, niet iedereen is verplicht te komen, maar het is wel een belangrijke. Ik ga de les daar beginnen met elkaar te laten voorstellen omdat er veel nieuwe leerlingen bijgekomen zijn. Ik denk dat het een goed idee zou zijn als je zou komen. Het is in het transformatie lokaal en als je het niet meteen vind vraag je het maar aan een leerkracht, ze zijn hier erg aardig." Hij zuchte en toverde een bezorgde glimlach oop zijn gezicht. Ze knikte een kleine glimlach sierde haar gezicht.Dank u... Zei ze op een zachtte terughoudende toon. Dit ging al wat meer de goede richting uit ze moest zijn vertrouwen zien te winnen door dingen te doen die hij leuk vond maar daar moest ze natuurlijk eerst achter komen. Ze frunnikte wat aan haar mouw en haar wangzen waren licht roze het viel nogal op door haar bleke huid en donkere lokken. U bent veel aardiger dan ik heb horen zeggen Zei ze zachtjes met een verlegen schattige glimlach.